Boyalı Kuş

(...)
Hoşgörüyle bakıyordum diz çöküp dua eden yaşlı adama. Şehirde yetiştiği halde, bu yaşta köylü hayatı sürüyordu. Dünyada yapayalnız olduğunu, artık kimseden yardım beklememesi gerektiğini bilmiyordu. Oysa hepimiz yalnız olduğumuzu, Gavrilaların, Mitkaların ve öteki dostların, yaşamımızdan gelip geçtiğini bilmeli, anlamalıydık. İn...sanlar anlaşamadıklarına göre, dilsizliğin de önemi yoktu. Birbirileriyle takışır, birbirilerinden hoşlanırlar, öpüşür ya da tepişirlerdi. Ama herkes gene de kendini düşünürdü. Çocuklarımız, anılarımız, duygularımız sazdan perdelerin ırmağı kıyıdan ayırdığı gibi bizi birbirimizden uzak tutuyordu. Dikkati çekecek kadar yüksek ama göğe erişemeyecek kadar da alçak karlı dağ tepeleri gibi, aşılmaz vadilerin ötesinden birbirimize bakıyorduk.
(...)
J. Kosinski
Boyalı Kuş